زندگی نامه حضرت زکریا

نام : زکریا

نام پدر : برخیا

محل تولد :5500سال پس از هبوط ادم

مدت عمر : 115سال

محل بعثت : فلسطین

محل دفن : بیت المقدس

نسبت : با هفت واسطه به حضرت موسی میرسد

فرزندان : یحیی

ایشان بیشتر اوقات خود را به عبادت خدا و موعظه و اندرز بندگان میگذرانید.تا اینکه به دستور پادشاه ان زمان پسرش به قتل رسید .و ایشان از شهر خارج شدند و در اطراف یکی از باغ های اطراف بیت المقدس پنهان گردید .مامورین شاه به کمک شیطان درخت را به دو نیم کردند و و ان حضرت به دو نیم شد.(زندگی نامه 14معصوم ازسید حسن حجازی زاده)

سُلِیمان (به عبری: שְׁלֹמֹה، تلفظ: اِشلومو) نام شخصی اسطوره‌ایست در متون سامی. اطلاعات علمی دقیقی از وی در دست نیست و شخصیت وی بیشتر بر پایه متون دینی شناخته می‌شود. قابل ذکر است که در متون یهودی و اسلامی از شخصی به نام سلیمان یاد شده است.

روایات یهودی

طبق روایات سلیمان پسر داوود و بت‌شبع می‌باشد و در حدود سال ۱۰۰۰ق.م متولد گشت. وی مقتدرترین و ثروتمندترین پادشاه اسرائیل و از قبیله یهودا بوده است. که در سال های ۹۷۰ق.م تا ۹۲۸ق.م به عنوان سومین پادشاه پس از ایجاد اتحاد بین اقوام ۱۲گانه بنی‌اسرائیل بر این سرزمین حکومت می‌کرده.

وی در اواخر عمر خود از خداپرستی روی‌گردان می‌شود و به پرستش بعل می‌پردازد.. پس از آن معبد معروف خویش برای بعل پرستی(اکنون تخریب شده و به جای آن مسجدالقصی ساخته شده) را احداث می‌کند که این کار وی باعث شورش‌هایی علیه وی شده.و پس از مرگ‌ش نیز ادامه می‌یابد به‌طوری که باعث جدا شدن ۱۰قبیله دیگر بنی‌اسرائیل(به جز قبیله‌های یهودا و بنیامین) و تشکیل کشوری مستقل از قبیله یهودا می‌گردد.

نام سلیمان در زبان‌های سامی به معنای «آشتی» است و در کتاب عهد عتیق (تَنَخ) از او با نام جدیدیه هم یاد شده.

روایات اسلامی

طبق این روایات سلیمان پیامبری توانا و ثروتمند بوده که در سال‌های دور بر سرزمینی که محل آن مشخص نیست حکومت می‌کرده است.

داوود(عبری: דָּוִד به معنی محبوب) پسر یسی از فرزندان یهودا و از طایفهٔ بنی‌اسرائیل بود که در بیت‌لحم زاده شد.او به جای شاؤل به پادشاهی اسرائیل رسید و تابوت عهد خداوند را به اورشلیم آورد. داوود چهل سال در یهودیه فرمان راند و در ۷۱سالگی مرد. جسد داوود را بر کوه صهیون دفن کردند.

ابراهیم (به معنی پدر/رهبر بسیاران در زبان عبری) شه‌پدر یهودیت، مسیحیت، و اسلام است. داستان او در کتاب پیدایش تورات و پی‌آیند آن در قرآن گفته شده است. بر اساس روایت تورات، نام ابراهیم در ابتدا ابرام بوده است.

هر سه دین او را نیاکان یهود از طریق اسحاق و اعراب از طریق اسماعیل می‌دانند. از روی این باور به این سه دین، دین‌های ابراهیمی هم گفته می‌شود.

هیچ مدرکی مستقل از منابع دینی مبنی بر وجود ابراهیم وجود ندارد، از این رو امکان تائید او به هنوان یک شخصیت تاریخی ناممکن است. روایت‌های دینی به حوالی ۱۵۰۰تا ۲۰۰۰پیش از مسیح برای زمان زندگی‌اش اشاره می‌کنند.

ابراهیم (ع) در سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام عظمت خاصی دارد. به طوری كه هر یك از این دین‌ها خود را در زمره ملت ابراهیم حساب می‌كنند. در كتب عهد قدیم حضرت ابراهیم را فردی موحد ومورد توجه و عنایت خدا معرفی می كنند و موسی و بنی‌اسرائیل از نسل ایشان هستند. در عهد جدید هم در ذكر شجره‌نامه عیسی، ابراهیم جد اعلای ایشان معرفی شده، عیسی(ع) با بیست و هشت واسطه به ابراهیم(ع) می‌رسد. در قرآن كریم نیز ابراهیم، پیامبری بت شكن، اولوالعزم، سازنده كعبه، حنیف و مسلم معرفی شده و در منابع اسلامی، ایشان جدا علای پیامبر است.به طور كلی در این سه دین ابراهیم(ع) نیای پیامبران و شیخ الانبیا معرفی شده.